Mila zielepootje

Begin ik net aan Bombay te wennen en had ik net besloten nog een dag te blijven, wordt ik ziek!! Voelde het al licht borrelen in mijn maag en hoopte dat het niet door zou zetten. Helaas wel. Voelde mij te ziek om op zoek te gaan naar een apotheek. Dat heeft de bewaker voor mij gedaan. Erg lief. Toch handig als je dan toerist ben. Als je ziek bent kan je de drukte helemaal niet verdragen en helemaal de mensen die van alles aan je willen verkopen. Ik heb ze echt weggekeken zonder iets te zeggen hahaha.. moet ik vaker doen... Minder was de rit van Bombay naar Puna (spreek uit Pune). Ik was van plan om met de taxi-trein-taxi naar Dadar reizen om mijn AC bus naar Puna te halen. Maar daar had ik echt geen trek in. Als je je hier rot voelt wordt dat steeds minder als je de ellende om je heen ziet. Mijn voedselvergiftiging valt ineens mee, ik voel mij minder koortsig en het hobbelen van de bus kan ik nu beter verdragen. Ik besef dat er mensen zijn hier:

• die niet eens pilletjes kunnen kopen (72 rupees) als ze ziek zijn, laat staan iemand die aanbiedt om het voor ze te gaan halen.
• of biscuitjes omdat hun maag niets anders verdraagt
• geld hebben om een taxi te nemen of een AC (airconditioned) bus. Was achteraf echt blij dat ik op het laatste moment nog voor AC had gekozen i.p.v. NON AC!!
• misschien wel gewoon door moeten werken..

In Puna aangekomen ben ik de laatste die de bus verlaat. Ik moet eruit van de chauffeur en weet niet eens waar ik ben. Het is in ieder geval niet de railwaystation waar ik moet zijn. De eertsvolgende rikshawallah weet het ook niet. Gelukkig, een student, daar kan je meestal goed mee communiceren. Hij praat met de rikshawallah en binnen een half uur ben ik bij mijn hotel. Pfff.... eindelijk.... wat heerlijk. Het eerst wat ik doe is slapen, slapen, slapen! Mijn lichaam doet pijn...

Voordat ik ziek werd heb ik nog iets leuks meegemaakt. Zal het jullie niet onthouden. ben eergisteravond in Bombay, in het Regal theatre naar Nishabd, een bollywoodbluckster geweest. Echt GEWELDIG!! De mensen met weinig geld zitten beneden en als je het iets beter hebt zit je op het balkon. Daar zat ik dus ook. Eerst gaan heeeeeeeeel langzaam de gordijnen naar boven zoals vroeger in een Variete theater. Dan komen de reklames, geen filmjes maar soort gekleurde flipover sheets die eerst van links en dan van rechts komen, soms zijn ze gewoon handgeschreven. Erg komisch om naar te kijken. Ik kijk vol belangstelling eerst naar links dan naar rechts weer naar links.. Ineens staat iedereen om mij heen op. Ik kijk naar de mensen en doe hetzelfde. waarom weet ik nog niet.. in de zaal begint iedereen te zingen, het lied komt mij licht bekend voor: het nationale volkslied van India! Ik vind dit wel raar, begint iedere film, ook een westerse hiermee??? Doet mij een beetje maoistisch aan.. Als ik dit de volgende dag aan Ahmed, een kashmiri jongen, van het reisbureau vertel zegt hij dat dit niet normaal is. Misschien gebeurt het 1 keer per jaar, vertelt hij mij, op onafhankelijkheidsdag.. Aha, dan gaat een belletje rinkelen, het was toen Holi (lentefeest in India) ......